We komen op deze wereld als pure wezentjes en krijgen vroeg of laat teleurstellingen te verwerken. Hoe kan je bij teleurstellingen rechtop blijven staan en dicht bij jezelf blijven? Hoe moet je met die kleinere of grotere kwetsuren en crisissen in je leven omgaan?

In deze blog deel ik een persoonlijk verhaal om je aan de hand van dat voorbeeld concreet door de verschillende stappen te loodsen. Je wordt namelijk even uit je lood geslagen en wil je veerkracht versterken. Je wil jezelf kunnen zijn en blijven zonder jezelf in een hard pantser te moeten verstoppen.

Enige tijd geleden ging ik enkele samenwerkingen aan met andere coaches. Bij 2 ervan voelde ik echter enige aarzeling. Maar ik ging aan mijn gevoel voorbij, want zij waren zo enthousiast en wilden dit zo graag.

Mijn intuïtie gaf aan dat het plaatje niet helemaal klopte. Mijn verstand praatte mij echter aan dat ik hen wat extra moest sterken en dat het zich dan wel zou oplossen. Dat gebeurde niet. Niet zo lang na de start van onze samenwerking kreeg ik het ene signaal na het andere dat ik een foute keuze had gemaakt. Ik kreeg al snel de bevestiging van wat ik aanvoelde.

De volgende stap zat er voor mij dus in om te handelen naar mijn inzichten. Vroeger zou ik dergelijke situaties laten aanslepen. Ik zou mezelf wijsmaken dat alles wel goed zou komen als ik nog wat meer zou investeren en bijcoachen.

Ik wist intussen uit ervaring dat dat patroon mij alleen maar nog meer in de problemen zou werken. Mijn gevoel zei dat ik dit niet langer mocht laten aanslepen en eerlijk met mezelf moest blijven.

Deze samenwerkingen werden dus beëindigd. Ik vertrouwde er daarbij op dat alles op een correcte en serene manier kon afgesloten worden en ieder snel zijn eigen weg kon gaan. Ik had tenslotte met coaches te maken die vanuit een congruente basishouding werken, zo dacht ik. Jammergenoeg liep het anders dan ik had gehoopt. Net zoals bij vele scheidingen zie je na het einde van een relatie of samenwerking plots een heel andere, donkere, kant wakker worden.

Op één of andere manier was ik toch blij. Ik voelde voldoening bij mezelf. Mijn intuïtie had me duidelijk gewaarschuwd. En hoewel ik in eerste instantie aan mijn intuïtie voorbij was gegaan en de foute keuze maakte, zette ik behoorlijk snel recht wat ik had laten scheeflopen. Nu die andere kant zichtbaar was, werd alles plots heel helder.

Want zo werkt het in het leven: je gaat regelmatig aan je buikgevoel voorbij, maar je hebt altijd de keuze om terug bij te sturen. En eens je bijstuurt, krijg je terug overzicht en duidelijkheid. Tot daar dus mijn goed gevoel.

Maar ik voelde ook een storm aan andere emoties zoals boosheid, verdriet, teleurstelling, bezorgdheid en grote verbazing. Ik heb geroepen, gevloekt, gehuild, gezucht, geslikt en nog zoveel meer.

Ik was boos om de ongegeneerde leugens en sluw, hypocriet gedrag.

Ik was verdrietig. Met heel mijn hart stond ik steeds klaar voor hen tijdens de samenwerking. Wat ik terugkreeg, voelde als een hoop messen in de rug. Alsof ik hen als een onmens had behandeld.

Ik was teleurgesteld, ook in mezelf. Ik voelde mij zoals een kind dat naïef in de Sint geloofde en plots te horen kreeg dat die goede man helemaal niet bestaat.

Ik voelde bezorgdheid… Blijkbaar verspreidden ze volop roddels om supporters rond hen te sprokkelen en sloegen ze er ook in om anderen mee te trekken in hun verhalen. Wie zouden ze nog allemaal meezuigen in die negatieve energie!?

Er is een stappenplan dat je in alle situaties opnieuw kan doorlopen, ongeacht de situatie, ongeacht de grootorde en ongeacht met wie je te maken hebt.

Ik neem je daarvoor mee naar het Veerkrachtmodel uit mijn boek “Waarom overkomt mij dit weer!?” – want die vraag stel ik mezelf dus ook bij elke situatie in mijn leven.

In het Veerkrachtmodel werd ik plots teruggeslagen naar positie -2 (onrust). Kort ervoor zat ik nog in een gevoel van creatie (+3) en in dat ene moment voelde ik me teruggeworpen naar de negatieve kant van het Veerkrachtmodel.

Hoe kom je dan terug aan de positieve pool van het veerkrachtmodel?

De positieve, oplossingsgerichte coaches zouden via pleistercoaching onmiddellijk de andere kant van het verhaal opzoeken. Mogelijke snelle oplossingen zouden zijn:

• Bekijk het van de andere kant: jij weet tenminste wie jij wel bent en wat jouw kwaliteiten zijn.
• Het is niet zo netjes om te klagen … Jij moet het goede voorbeeld geven, dus hou jij je gevoelens maar voor jou en blijf vooral positiviteit uitstralen. Niemand heeft boodschap aan jouw moeilijke momenten.
• Als je het vanuit het perspectief van de andere bekijkt en het goede van de andere voor ogen blijft houden, kan je je focus houden op wat er wel nog goed is.

Dit noem ik pleistercoaching. Het zijn tijdelijke hulpmiddeltjes die je kunnen helpen om te blijven lachen, maar vanbinnen blijf je met een etterende wonde van opgekropte emoties zitten.

De dieperliggende gevoelens en de daarbij horende inzichten om op lange termijn verandering te brengen, ontbreken in oplossingsgerichte coaching. Wil je tot duurzame groei en oplossingen komen, dan moet je eerst durven vertragen. Dat deed ik met deze situatie.

Ik nam de tijd om mijn emoties en gedachten te onderzoeken. Ik voelde me onrustig en nam de nodige me-time om alle emoties uit mijn systeem te laten.

Voor mij zijn het loopsessies, meditatie en wandelen die me daarin helpen. Tijdens mijn lange looptochten ging ik in dialoog met mezelf en kon je mij al eens horen mijn frustratie uitroepen. In plaats van antwoorden te zoeken in hoe ik moest omgaan met sluw gedrag verplichtte ik mezelf om aandacht te geven aan de vraag “Wat voel ik hierbij?”

Van onrust naar onwetendheid

Op deze manier schakelde ik mezelf een stapje terug in het model, dus naar -1 (onwetendheid). De onrust die ik voelde, kwam namelijk voort uit iets waar ik me niet bewust van was. Ik zou mijn emoties kunnen blijven richten op hun gedrag en bij hen mijn antwoorden zoeken, maar daar zou ik niet wijzer uit worden en ik zou die energie alleen maar blijven voeden.

Naar neutraal

Terwijl zij mijn aandacht bleven opeisen, de ene op een subtiele manier, de andere minder subtiel, stond ik mezelf toe om afstand te nemen zodat ik aandacht aan mijn eigen binnenwereld kon geven. Ik bracht mezelf dus naar neutraal (O) … Ik ‘moest’ namelijk niets en stopte elke communicatie met hen. Doordat ik mezelf weghield van elke afleiding en negatieve energie rond hen, kwam ik behoorlijk snel bij mijn dieperliggende gevoelens.

En dan gebeurt de magie op een wonderbaarlijke manier. Eens je alle gevoelens hebt toege­laten, komt er een innerlijke rust. Het is als een emmertje dat overgelopen is en dat je nu ook eens de kans geeft om terug volledig leeg te laten lopen.

De meeste mensen blijven alleen maar roeren in het emmertje. Dat zorgt er alleen maar voor dat het water in de emmer blijft en woelig is. Het water moet er dus uit. En dan, helemaal onderaan in dat emmertje ligt iets magisch verborgen. Zodra je je emmer van emoties en gevoelens hebt laten leeglopen, krijg je dus die rust over je heen.

Op naar positie +1 in bewustzijn

Je bent je dan bewust van wat jou precies heeft geraakt in het verhaal. Dat maakt dat je op positie +1 komt (bewustzijn). Nu je je bewust bent van wat er precies fout liep, kom je in rust.

Eens je die rust voelt, komt er als vanzelf een antwoord naar boven.

Zodra ik al mijn gevoelens had toegelaten, kwam het inzicht bij mij vanzelf over wat ik wel of niet nog wilde met dit verhaal. Ik kwam al snel tot het inzicht dat ik weer in de val getrapt was met één van mijn patronen.

Van +1 snel naar +3

Ik had alweer een dankbare stevige les geleerd en voelde dat ik hen gewoon achter mij wilde laten zonder er nog enige energie in te steken, want dat had ik voordien teveel gedaan. Vervolgens kon ik snel verder schakelen naar positie +3 (creatie). Ik nam een aantal nieuwe beslissingen om de kwaliteit binnen onze opleiding en onze examens nog op te drijven. En ik ging aan de slag met het creëren van nieuw bijkomend lesmateriaal.

Stap 1: Stop elke mogelijke actie of communicatie naar de andere toe en keer naar binnen.

Stap 2: Breng je gedachten en emoties tot rust. Zoek daarvoor je eigen manier: sporten, schrijven, wandelen, poetsen, onkruid wieden, mediteren, mijmeren, …

Stap 3: Praat luidop tegen jezelf, zodat je je eigen gedachten en emoties hoort. Bij een innerlijke dialoog blijven je gedachten in je hoofd hangen en leidt dit tot piekeren. Het luidop praten zorgt ervoor dat je de onderliggende gevoelens lucht en ruimte geeft. Je zal merken dat je beter kan huilen, vloeken of roepen als je dit goed doet.

Dit zal in beginfase heel artificieel en ongemakkelijk voelen, want in onze maatschappij hebben we geleerd dat dat niet zo elegant of beleefd is en misschien zelfs als marginaal bestempeld wordt. En toch zal het je opluchten en verlichting bieden als je het jezelf toelaat. Een baby schreeuwt ook in alle puurheid en kwetsbaarheid zonder zich af te vragen wat de wereld ervan vindt, hou dat in gedachten.

Stap 4: Laat je diepste gevoelens de vrije loop en hou niks tegen. Zodra je opmerkt dat je terug bezig bent met het bedenken van oplossingen of op zoek bent naar hoe je iets moet aanpakken, verbreek je het belangrijke proces dat bezig is. Voelen is de boodschap en niet nadenken!

Stap 5: Als je emmertje leeg is en alle gevoelens er uit zijn, voel je een rust over jezelf. En als vanzelf zal er een inzicht naar boven komen, alsof er ineens een lichtje gaat branden bij jezelf.

Stap 6: Pas nadat je alle gevoelens hebt toegelaten en je tot een inzicht bent gekomen, zal je bij je intuïtie uitkomen. Je intuïtie is jouw enige echte goeie raadgever.

Als jouw intuïtie zegt dat je geen tijd wil steken in iemand, dan steek je geen tijd (meer) in die persoon. Dat betekent dat je dat ook effectief in actie doet. Wil die persoon niet luisteren en blijft iemand je lastig vallen, dan kan jij altijd alle lijnen afsluiten. Je hoeft aan niemand verantwoording af te leggen. Als jouw intuïtie zegt dat je eens heel hard wil roepen tegen iemand die jou onrecht aandoet, roep dan eens goed. Je maakt jezelf ziek door het bij jou te houden en iemand die jou onrecht aandoet, kan wel tegen een ‘roep’-stootje.

Zit je zelf ook in een negatieve situatie? Heb je het gevoel dat je niet in je krachten kan staan? Ga dan even terug naar start. Naar het moment waarop het allemaal is begonnen. Wat gebeurde er in die tijd en hoe voelde je je?

Probeer voor jezelf te bepalen waar je je toen in het veerkrachtmodel bevond. Heel waarschijnlijk was dit aan de negatieve zijde van het dal. Wat miste je toen om bij een positiever punt te komen? Het is best mogelijk dat je een onvervulde behoefte van toen ontdekt. En het is dan ook best mogelijk dat je in die behoefte ook nu nog wat vervulling kunt gebruiken.

Wil je zelf aan de slag met jouw veerkracht of wil je aan jouw patronen werken, lees mijn boek of schrijf je in op één van onze workshops.